தலையங்கம்

விடுதலை நாடும் வீசும் சனநாயகக் காற்றும் போராட்டங்கள் இன்றிப் பிறப்பதில்லை. உலக வரலாறுகளும் இந்திய விடுதலைப் போராட்ட நிகழ்வுகளும் உணர்த்தும் பேருண்மை இது. தனி மனிதன், சமூகம், நாடு என்னும் முத்தளங்களிலும் யாவருக்கும், அடிப்படை உரிமைகளும் வாழ்வாதாரத் தேவைகளும் கிடைக்கப்பெறுவது பல வேளைகளில் போராட்ட வழிமுறைகளில்தான். இக்கூடும், வீடும், நாடும் விடுதலை வானில் சிறகடிக்க, போராட்டச் சிறகுகள் விரிக்கப்பட வேண்டும் என்பது உண்மையாகிப் போனது.

“ஆபத்துகளை எதிர்கொள்ள விரும்பாதவர்கள் அரிதாகவே வெற்றி பெறுகிறார்கள்” என்றனர் நம் முன்னோர். எதிர்வரும் தடைகளைத் தகர்த்து மாற்றம் என்னும் இலக்கை முன்வைத்து மேற்கொள்ளப்படும் போராட்டங்கள் யாவும் வெற்றிகளையே உறுதி செய்திருக்கின்றன. அதிலும் குறிப்பாக, இளையோர் முன்னெடுக்கும் போராட்டங்கள் வீரியமிக்கதாகி வெற்றிகொண்டதாகவே வரலாறு பதிவு செய்திருக்கிறது. நெப்போலியன் ஹில் என்பவருடைய, “Victory is always possible for the person who refuses to stop fighting” எனும் கூற்று சனநாயக மாற்றத்திற்குத் தவிர்க்க முடியாத பல போராட்டங்கள் அவசியம் என்பதையே வலியுறுத்துகிறது.

அண்மைக் காலங்களில் நிலவும் நேபாளத்தின் அசாதாரண சூழ்நிலைகளை அறிய, அதன் வரலாற்றுப் பக்கங்களைப் புரட்டிப் பார்க்க வேண்டும்.

இந்திய - கங்கைச் சமவெளியின் வடபகுதியில், இந்திய எல்லையில் உறவு கொண்டுள்ள அண்டை நாடான நேபாளம், இயற்கை எழில் கொஞ்சும் சுற்றுலாத் தளம். ஏறக்குறைய இரண்டு கோடியே 65 இலட்சம் மக்கள் வாழக்கூடிய இந்த நிலப்பரப்பில், இந்துகள் 81%, பௌத்தர்கள் 9%, இஸ்லாமி யர்கள் 4%, பிராந்தி மக்கள் 3%, கிறித்தவர்கள் 1.5% வாழ்ந்து வருகின்றனர்.  உலகிலேயே உயரமான மலைகளைக் கொண்டுள்ள ஒரு நாடு இது; உலகின் உயரமான மலையான எவரெஸ்ட் தீபத்துடனான எல்லையில் காணப்படுகிறது. உலகின் முதல் 10 உயரமான மலைகளில் எட்டு மலைகள் இங்குதான் அமைந்திருக்கின்றன. இமயமலையின் அடிவாரத் தில் இத்தகைய இயற்கை எழில் கொஞ்சும் இந்த நாடு சந்தித்தப் போராட்டங்களும் இயற்கைச் சீற்றங்களும் ஏராளம் ஏராளம்!

14-ஆம் நூற்றாண்டில் காட்மாண்டு, பதான், பக்தபூர் எனப் பிரிந்து கிடந்த நிலப்பரப்பை, 1768-இல் பிரிதிவி நாராயணன் ஷா என்னும் அரசரால் வென்றெடுக்கப்பட்டு, நேபாள நாடு நிறுவப்பட்டது. இந்த மன்னனின் படைத் தலைவராக இருந்த ஜங் பகதூர் இராணா, மன்னரின் ஆட்சி அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றி, 1846 முதல் 1951 வரை ஷா வழி மரபின் மன்னர்களைக் கைப்பாவையாக வைத்துக்கொண்டு அவரும் அவரது வழி மரபினரும் ஆட்சி செய்து வந்துள்ளனர்.

மீண்டும் ஷா வழிமரபினர் 1951 முதல் 2008 வரை ஆட்சி செய்த காலத்தில் ஏற்பட்ட பல்வேறு மக்கள் போராட்டங்கள் காரணமாக, 1991-இல் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை மாற்றி, முதல் சனநாயக தேர்தல் கண்டபோது, அங்கு நேபாள காங்கிரஸ் கட்சி ஆட்சி அமைத்தது; கிரிஜா பிரசாத் கொய்ராலா பிரதமரானார். மன்னரும் பிரதமரும் கொண்ட “அரசியல் அமைப்புச் சட்ட முடியாட்சியாக” அந்நாடு விளங்கியது. நன்கு வரையறுக்கப்படாத அதிகாரங்களைத் தம் வசம் வைத்துக் கொண்ட மன்னராட்சி முறையை ஒழிப்பதற்காக நேபாள உள்நாட்டுப் போர்களும் மாவோயிசவாதிகளால் மேற்கொள்ளப்பட்ட கலவரங்களும் இம்மண்ணில் ஏராளம்.

2015 செப்டம்பர் 20 அன்று, நேபாள அரசியலமைப்புச் சட்டம் இயற்றப்பட்டு நடைமுறைக்கு வந்த பிறகு, இராம் பரன் யாதவ் புதிய அதிபராகப் பொறுப்பேற்றார்; சமயச்சார்பற்ற “சனநாயகக் கூட்டாட்சிக் குடியரசு” என அந்நாடு அறிவிக்கப்பட்டது.

பல்வேறு போராட்டங்களைச் சந்தித்த நேபாளம், பொருளாதார வளர்ச்சியின்றி உலகில் மிகவும் ஏழை நாடுகளின் பட்டியலில் இன்று முன் நிற்கிறது. மக்கள்தொகையில் 38 விழுக்காட்டினர் வறுமைக்கோட்டிற்குக் கீழ் வாழ்கின்றனர். வேளாண்மை மற்றும் சுற்றுலாத் துறையையே நம்பியிருக்கும் இந்நாட்டின் பொருளாதாரம் மிகவும் சரிந்து கிடக்கிறது.

ஒவ்வொரு நாட்டிலும் பொருளாதாரச் சீரழிவிற்கு முக்கியக் காரணமாகக் கருதப்படுவது ஊழல். நேபாளம் இதில் விதிவிலக்கல்ல. நேபாள கம்யூனிஸ்ட் கட்சி, ஐக்கிய மார்க்சிஸ்ட் லெனினிஸ்ட் மற்றும் நேபாள காங்கிரஸ் கட்சிகள் இணைந்து மேற்கொண்ட கூட்டணி ஆட்சியில், நேபாள பிரதமராக கே.பி. சர்மா ஓலி பதவி ஏற்றதிலிருந்து அரசின் பல்வேறு துறைகளில் ஊழல் நடைபெற்று வருவதாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்டது.

இத்துடன், செப்டம்பர் 4 அன்று, 26 சமூக வலைதளச் செயலிகளுக்கு நேபாள அரசு தடை விதித்தது. You tube, இன்ஸ்டாகிராம், facebook உள்ளிட்ட 26 சமூக வலைதளங்கள் மத்திய தொலைத்தொடர்பு மற்றும் தகவல் தொழில்நுட்ப அமைச்சகத்தின் விதிகளுக்குக் கட்டுப்பட்டுப் பதிவு செய்யப்படாததால் அவற்றைத் தடை செய்வதாக அரசு தரப்பில் தெரிவிக்கப்பட்டது. கருத்துச் சுதந்திரத்தை ஒடுக்கும் சமூக வலைதளங்களைத் தணிக்கைக்கு உட்படுத்தவே இந்த நடவடிக்கையை அரசு எடுத்துள்ளதாகப் பொதுமக்களும் அரசியல் தலைவர்களும் குறிப்பாக, இளையோறும் எண்ணினார். “சமூக ஊடகத்தளங்களைத் தடை செய்யும் நோக்கம் அரசுக்கு இல்லை; அவற்றை முறைப்படுத்துவதே அரசின் நோக்கம்” என அரசு தெரிவித்ததுடன், இளைஞர்கள் நடத்திய போராட்டத்தால் சமூக வலைதளச் செயலிகளுக்கு விதிக்கப்பட்ட தடையை நீக்குவதாகவும் அரசு அறிவித்தது.

சமூக வலைதளச் செயலிகளை மீண்டும் பயன்பாட்டுக்குக் கொண்டு வருவதற்கான நடவடிக்கைகளை அரசு மேற்கொண்டு வருவதாகவும் உறுதியளித்தது. அரசுக்கு ஒத்துழைப்பு தந்து இளைஞர்கள் போராட்டத்தைத் திரும்பப் பெற வேண்டும் எனவும் வேண்டுகோள் விடுத்திருந்தது. ஆனால், சமூக வலைதளங்களுக்கு விதிக்கப்பட்டுள்ள தடையை உடனடியாக நீக்க கோரி ஏராளமான பள்ளி மற்றும் கல்லூரி மாணவர்கள் சீருடையுடன்  வீதிகளில் இறங்கி, போராட்டத்தில் ஈடுபடத் தொடங்கினர். குறிப்பாக, தலைநகர் காத்மாண்டு உள்ளிட்ட பல்வேறு நகரங்களில் பெருந்திரளான இளைஞர்கள் தேசியக்கொடியையும் அரசுக்கு எதிரான பதாகைகளையும் கையில் ஏந்தி முழக்கமிட்டது போராட்டத்தின் தீவிரத்தை வெளிக்காட்டியது.

‘நே’  என்றால் (புனித),  ‘பாள்’ என்றால் (குகை) எனப் பொருள்படும் வகையில் “புனித குகை”யாக விளங்கிய இந்நாடு, இன்று வன்முறை தீவிர மடைந்து, “பெரும் புகை”யால் சூழ்ந்திருக்கிறது. நாடு கலவரப்பூமியாய்ப் போர்க்களமாய்க் காட்சியளிக்கிறது.

நேபாள அரசுத்துறைச் செயலகங்கள், கட்சி அலுவலகங்கள், பொதுச் சொத்துகள், தனியார் வாகனங்கள் என யாவும் தீயிடப்பட்டதும், போராட்டக்காரர்களால் சேதப்படுத்தப்பட்டதும், இளையோரின் கோபத்தையும் ஊழலுக்கு எதிரான மக்களின் உணர்வுகளையும் வெளிப்படுத்துகிறது.

இலங்கை, வங்கதேசம், நேபாளம் என இந்தியாவைச் சுற்றி இருக்கும் அண்டை நாடுகள் யாவும் ஊழலுக்கு எதிரான போராட்டத்திலும் கருத்துரிமை தடைக்கு எதிரான போராட்டத்திலும் வீரியம் கொண்டு, அது மக்கள் போராட்டமாக, இளையோர் முன்னெடுக்கும் உரிமைக்கான போராட்டமாக உருவெடுத்திருக்கிறது. இந்த அதிர்வலைகள் நாளை இந்தியாவிலும் இளையோர் மத்தியில் புதிய இந்தியா படைக்கக் கருத்துரிமை பிறக்க எழுச்சிக்கொள்ளச் செய்யும் என்ற நல்லெண்ணமும், அதே வேளையில் ஐயமும் நம் கண்முன் நிற்கிறது. ஆயினும், ஒன்றிய மாநில ஆட்சியாளர்கள் ஊழல் தவிர்த்து ஆட்சி செய்யவும், இளையோரின் வளமான தொழில்நுட்பத் திறனைப் பல தளங்களில் பயன்படுத்திக்கொள்ளவும் முன்வர வேண்டும்.

ஊழல் நிறைந்து, மக்கள் உரிமை இழந்து வாழும் நேபாள அரசியல் சூழ்நிலையைக் காணும்போது,

கொலைமேற்கொண் டாரிற் கொடிதே அலைமேற்கொண்

டல்லவை செய்தொழுகும் வேந்து - (குறள் 551).

என்னும் குறளில், ‘மக்களை வருத்தி அலைக்கழிப்பதையே தொழிலாகக் கொண்டு தீமைகள் செய்து ஆண்டு வரும் அரசன், கொலைத்தொழில் செய்வோரைவிடக் கொடியவன் என்று கருதப்படுவான்’ என்னும் வள்ளுவரின் வாக்கே நம் எண்ணத்தில் எழுகிறது.

அன்புத் தோழமையில்,

அருள்முனைவர் செ. இராஜா @ இராஜசேகரன்

முதன்மை ஆசிரியர்

கடந்த வாரம், உள்ளூர் தொடங்கி உலகளாவிய ஊடகங்கள் வரையிலும் எதிரொலித்த செய்தி, சீனாவின் தியான்ஜினில் நடைபெற்ற ‘ஷாங்காய் ஒத்துழைப்பு அமைப்பின் உச்சி மாநாடு’ (Shanghai Cooperation Organisation - SCO) பற்றியதாகும். சீனா, இந்தியா, இரஷ்யா, பாகிஸ்தான் உள்ளிட்ட 20 நாட்டுத் தலைவர்கள் கூடிய இந்த மாநாடு, அமெரிக்காவின் அதிபர் டிரம்ப் அறிவித்திருக்கும் புதிய பொருளாதாரக் கொள்கையால் உலக அரங்கில் பெரும் ஊடக வெளிச்சம் பெற்றிருந்தது.

1996-இல் சீன மக்கள் குடியரசு, கஜகஸ்தான், கிர்கிஸ்தான், இரஷ்யா மற்றும் தஜிகிஸ்தான் ஆகிய ஐந்து நாடுகளும் ஒன்றுசேர்ந்து ஏற்படுத்திய இந்த அமைப்பு 2001, ஜூன் 15 அன்று அண்டை நாடுகளோடு ஒன்றிணைந்து பரஸ்பர பாதுகாப்பு, அரசியல் மற்றும் பொருளாதார ஒத்துழைப்பிற்காக இந்த முயற்சியை முன்னெடுத்தது. அவ்வாண்டு  உஸ்பெக்கிஸ்தானும், 2003, செப்டம்பர் 19 அன்று இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தானும் இந்த அமைப்பில் இணைத்துக்கொள்ளப்பட்டன. ஆயினும், 2017, ஜூன் 9 அன்று அஸ்தானாவில் நடைபெற்ற வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க மாநாட்டில்தான் இந்தியாவும் பாகிஸ்தானும் முழு உறுப்பினர்களாக அதிகாரப்பூர்வமாக இவ்வமைப்பில் சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்டன.

ஏறக்குறைய 20 நாடுகளை உள்ளடக்கிய இந்த அமைப்பு, இன்று புவி சார்ந்த மக்கள்தொகையின் அடிப்படையில் உலகின் மிகப்பெரிய கூட்டமைப்பாகத் திகழ்கிறது. உலக மக்கள்தொகையில் 40% கொண்டுள்ள இவ்வமைப்பு, உலக ஒட்டுமொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 20% பங்கு வகிப்பது வியப்பளிக்கிறது. பாதுகாப்பு, அரசியல், பொருளாதார ஒத்துழைப்பு என முன்னெடுக்கப்பட்ட இந்த அமைப்பு, இன்று போக்குவரத்து, ஆற்றல் மற்றும் தொலைத்தொடர்பு சார்ந்த இருபதுக்கும் மேற்பட்ட பெரிய  திட்டங்களைப் பரஸ்பர ஒப்பந்தத்தில் உள்ளடக்கிய வளர்ச்சி நிலைகளை முன்னெடுக்கிறது.

இந்தியா, இரஷ்யா, சீனாமீது கடுமையான இறக்குமதி வரி விதித்துள்ள அமெரிக்காவின் பொருளாதாரக் கொள்கையின் பின்னணியில், இந்த நாடுகளின் கூட்டமைப்பு தங்கள் உறவுகளை வலுப்படுத்தவும் அமெரிக்காவின் பொருளாதாரக் கொள்கைகளுக்கு எதிராக உறுதியான நிலைப்பாடு எடுக்கவும் ஒன்றுகூடுவதாகக் கணிக்கப்பட்டது. அதில் உண்மை இருந்தபோதிலும், இந்தியப் பிரதமர் இந்தியா எதிர்கொள்ளும் பயங்கரவாதம், பிரிவினைவாதம் மற்றும் தீவிரவாதம் பற்றி உரையாற்றியிருக்கிறார்.

‘பயங்கரவாதம்’ என்பது ஓர் அரசியல் நோக்கத்திற்காகப் பயத்தை உருவாக்கும் வகையில் வன்முறையைப் பயன்படுத்துவது என்றும், ‘பிரிவினைவாதம்’ என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட குழு, தான் வசிக்கும் பகுதியிலேயே ஒரு புதிய தேசத்தை உருவாக்க முயற்சிப்பது என்றும், ‘தீவிரவாதம்’ என்பது ஒரு நாட்டின் அரசியல் அமைப்பின் முக்கிய அணுகுமுறைகளுக்குப் புறம்பாக வெறுப்புப் பிரச்சாரங்களையும் தீய எண்ணங்களையும் விதைக்கக்கூடிய செயல் என்று நாம் பொருள் கொண்டாலும், வெவ்வேறு நோக்கங்களைக் கொண்டதுபோலத் தோன்றும் இவை மூன்றும், அடிப்படையில் ஒன்றோடு ஒன்று நெருங்கியத் தொடர்புடையவையே!

அண்மையில், பகல்காமில் மிகக் கொடூரமான பயங்கரவாதத் தாக்குதலை இந்தியா எதிர்கொண்ட சூழலில், “பயங்கரவாதம் என்பது தனியொரு நாட்டின் பாதுகாப்புக்கான அச்சுறுத் தல் மட்டுமல்ல; மாறாக, அது அனைத்து மனிதகுலத்திற்குமான சவால். எனவே, அதை எதிர்த்துப் போராடுவதில் அனைத்து நாடுகளுக்கிடையே ஒற்றுமை என்பது மிக முக்கியமானதாக அமைகிறது” என்று இம்மாநாட்டில் இந்தியப் பிரதமர் வலியுறுத்தியிருக்கிறார்.

“பகல்காம் தாக்குதலால் ஏராளமான தாய்மார்கள் தங்கள் குழந்தைகளை இழந்திருக்கிறார்கள்; பல குழந்தைகள் ஆதரவற்றவர்களாக ஆக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். இந்தத் தாக்குதல் இந்தியாவின் மனச்சாட்சியின் மீதான தாக்குதல் மட்டுமல்ல; மாறாக, மனிதநேயத்தில் நம்பிக்கை கொண்டுள்ள நாட்டுக்கும் ஒவ்வொரு தனி நபருக்கும் விடுக்கப்பட்ட வெளிப்படையான சவால்” என்றும் தெரிவித்திருக்கிறார்.

பயங்கரவாதத்திற்கு உலகளாவிய அளவில் முற்றுப்புள்ளி வைக்க வேண்டுமென அழைப்பு விடுக்கும் இந்தியப் பிரதமர், நம் நாட்டிற்கு உள்ளேயே ஒரே மதம், ஒரே இனம், ஒரே நாடு, ஒரே மொழி, ஒரே தேர்தல் எனப் பன்முகம் சிதைத்து, ஒருமையை நோக்கி நாட்டை இழுத்துச் செல்வதையும், இந்து இராஜ்ஜியத்தை, இராம இராஜ்ஜியத்தைக் கட்டியே தீரவேண்டுமெனத் துடிதுடிக்கும் ஆர்.எஸ்.எஸ்., பா.ச.க. கொள்கைகளில் ஒருவகைப் பிரிவினைவாதம் இருப்பதை ஏனோ? அவர் அறியாமலிருக்கிறார்.

“மானுடத்தை நேசிப்பதில் நாங்கள் எவருக்கும் குறைந்தவர்கள் இல்லை; எங்களுக்கு எவரிடத்தும் தனிப்பட்ட பகைமை இல்லை; நாங்கள் மனித வாழ்வை விவரிக்க இயலாத புனிதமானதாகக் கருதுகிறோம்; மனிதகுலத்திற்குச் சேவை செய்வதில் எங்கள் உயிரையும் தியாகம் செய்வதால் மற்றவர்களை விட நாங்கள் உயர்ந்தே நிற்கிறோம்” என்ற பகத்சிங்கின் வார்த்தைகள், இந்திய மண்ணில் பன்முகத் தன்மையில் பழகி வாழும் பலருக்கு வாழ்வியல் பாடமாக இருப்பதைச் சிறுமைச் சிந்தனை கொண்டவர்கள் ஏனோ அறியாமலிருக்கிறார்கள்.

வெளிநாட்டு அச்சுறுத்தலைப் பற்றிப் பேசும் இந்தியப் பிரதமர், உள்நாட்டிலேயே சிறுபான்மையினர், அச்சுறுத்தலில் வாழ்வதை ஏனோ அறியாமலிருக்கிறார். இதுவரை இந்தியா சந்தித்த உள்நாட்டு அச்சுறுத்தல்களில், இன்று சிறுபான்மையினர் சந்திக்கும் அச்சுறுத்தல்கள் தான் மிகப்பெரிய அச்சுறுத்தலாக இருக்கிறது.

இந்துகள் அல்லாதோர், மதத்தாலும் இனத்தாலும் சிறுபான்மையினர் எனக் கட்டமைக்கப்பட்டுக் குறிவைக்கப்படுவதையும் அன்றாடம் அவர்கள் அச்சுறுத்தலைச் சந்தித்து வருவதையும் ஏனோ அவர் அறியாமலிருக்கிறார். இந்திய நாட்டில் சமூக வாழ்விலும் பொருளாதார நிலைப்பாட்டிலும் எல்லா வகுப்பினரும் இன்று அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகி வருகின்றனர். ஆதிக் குடியினர், நிலவுடைமையில் உரிமை கொண்ட பூர்வக் குடிமக்கள், ஏழை விவசாயிகள், சிறு-குறு தொழில் செய்வோர் என யாவரும் இன்று சமூகப் பொருளாதார அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகி இருக்கின்றனர். சமூகத்தின் அடிவேர்களில் இன்று விஷம் பாய்ச்சப்படுகின்றது.

ஏழை-பணக்காரர் என்ற சமூகப் பிரிவினைவாதம் இன்று பா.ச.க. ஆட்சியில் உச்சம் தொட்டிருப்பது பெரிதும் வேதனையளிக்கிறது. “இன்றைய ஆட்சியானது, அடிப்படையில் தரகர் கூட்டத்தின் ஆட்சியாகிவிட்டது. அரிய சிறப்புடைய நிலத்தையும் கனிம வளத்தையும் மனித வளத்தையும் அதிக ஏலத்தொகைக்குக் கேட்கும் எவருக்கும் விற்கத் தயாராகிவிட்டனர்; இந்த ஆட்சியாளர்கள் உடனடி அற்ப நலன்களுக்காக எதையும் செய்யத் துணிந்துவிட்டனர்; எந்தக் கொள்கையையும் கைகழுவ இவர்கள் தயார்; எந்த முதலீட்டாளரையும் சிவப்புக் கம்பளம் விரித்து வரவேற்கத் தயாராகி விட்டனர்; உள்நாட்டுச் சந்தையைச் சிறிது சிறிதாக அவர்களுக்கு வெட்டிக் கூறு போட்டுக் கொடுக்கத் தயாராகிவிட்டனர். இயற்கை வளங்கள் யாவற்றையும் தாரைவார்க்கத் தொடங்கிவிட்டனர்; அரிதினும் அரிதான நகர்ப்புற நிலங்களில் நீண்ட காலம் பயன்பாட்டு உரிமையை வழங்க முன் வந்துவிட்டனர்” என்று அன்று சீனாவின் நிலைமையை வில்லியம் ஹிண்ட்டன் தன்னுடைய ‘சோசியலிசத்தில் வர்க்கப் போராட்டம்’ என்ற நூலில் குறிப்பிட்டது, இந்திய மண்ணில் பா.ச.க.வின் ஆட்சி தொடங்கிய நாளிலிருந்து முற்றிலும் ஒன்றித்துப் போய்விட்டது.

வெளிப்புறப் பயங்கரவாதத்தைக் கண்டு பதபதைக்கும் பாரதப் பிரதமர், பிரிவினைவாதத்தால் உள்நாட்டில் கூறுபோடப்படும் சமூக, பொருளாதார, வாழ்வியல் கட்டமைப்பைச் சரிசெய்வதைப் பற்றி எந்த மன்றத்தில் மனம் திறக்கப் போகிறார்?

‘அகிலத்தின் பார்வையில்

அர்த்தநாரியாய் அறிவித்துக் கொண்டாலும்

உள்ளுக்குள் இருக்கத்தான் செய்கிறது

ஊர்த்தவ தாண்டவ வன்மம்!’

என்ற கவிஞர் சுமதி பெனடிக்ட் அவர்களின் வரிகள்தான் எனக்கு இங்கு நினைவுக்கு வருகின்றன.

அன்புத் தோழமையில்,

அருள்முனைவர் செ. இராஜா @ இராஜசேகரன்

முதன்மை ஆசிரியர்

நாடாளுமன்றம்-சட்டமன்றம் என்ற அடித்தளத்தின்மீது கட்டப்பட்டதுதான் மக்களாட்சி எனும் மாளிகை. அம்மாளிகையின் உயர் காவலர்களாக இருப்பவர்களே குடியரசுத் தலைவரும் துணைத் தலைவரும்!

இந்திய நாட்டின் இரண்டாவது உயரிய அரசமைப்புப் பதவியான குடியரசுத் துணைத் தலைவர் பதவிக்கு இன்னும் சில தினங்களில் தேர்தல் நடைபெறவுள்ளது. 14-வது குடியரசுத் துணைத் தலைவராக இருந்த திரு. ஜெகதீப் தன்கரின் பதவிக்காலம் வரும் 2027 ஆகஸ்டு வரை உள்ள நிலையில், உடல்நிலையைக் காரணம் காட்டி அவர் கடந்த ஜூலை 21-ஆம் தேதி திடீரெனப் பதவி விலகினார்.

அடிப்படையில் திரு. ஜெகதீப் தன்கரின் பதவி விலகலே ஆயிரம் கேள்விகளை மக்கள் மன்றங்களில் எழும்பியிருப்பது ஒருபுறம்; மறுபுறம், இந்தியச் சனநாயகமும் அரசமைப்புச் சட்டமும் பெரும் தாக்குதலுக்குள்ளாகி வரும் இக்கட்டான இச்சூழலில், நாட்டின் இந்த உயர் பதவிக்குச் சனநாயக மாண்புடைய ஒருவர் வேட்பாளராக நியமிக்கப்பட வேண்டும் என்பதில் எதிர்க்கட்சிகள் தீவிரம் காட்டிவந்த சூழலில், அவையையும் எதிர்க்கட்சிகளையும் ஒருசேர அணைத்துச் செல்லக்கூடிய ஓர் ஆளுமையைப் பா.ச.க. தேடிக் கொண்டிருந்தது. அந்தக் கோணத்திலும் தமிழ்நாட்டின் எதிர்வரும் தேர்தலைக் கணக்கில் கொண்டும் தமிழர் ஒருவருக்கு வாய்ப்பளிப்பது நல்லது என ஆர்.எஸ்.எஸ்., பா.ச.க. மேல்மட்டக் குழு கலந்து ஆலோசித்ததன் பேரில் தற்போது மகாராஷ்டிரா ஆளுநராக உள்ள, தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்த திரு. சி.பி. இராதாகிருஷ்ணன் போட்டியிடுவார் என பா.ச.க. அறிவித்தது.

எதிர்வரும் தமிழ்நாடு அரசியலை மையப்படுத்தி பா.ச.க. வின் திட்டங்களுக்கு இவர் கைகொடுப்பார் என்ற எண்ணத்திலும், அப்துல் கலாமுக்குப் பிறகு தமிழர் ஒருவருக்கு உயரிய பொறுப்பை பா.ச.க. வழங்கியிருக்கிறது என்று இனி தமிழ்நாட்டில் முழக்கம் செய்யலாம் என்பதாலும் தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்தவரை துணைக் குடியரசுத் தலைவராக்க பா.ச.க. திட்டம் தீட்டியிருக்கிறது.

இந்தக் களச்சூழலை நன்கு முன்னுணர்ந்த ‘இந்தியா’ கூட்டணி, தமிழ்நாட்டிலிருந்தோ அல்லது தென்னிந்தியப் பகுதிகளிலிருந்தோ சரியான  போட்டியாளரை முன்னிறுத்த வேண்டுமெனத் தெலுங்கானாவைச் சேர்ந்த உச்ச நீதிமன்ற மேனாள் நீதிபதி திரு. பி. சுதர்சன் ரெட்டியை அறிவித்துள்ளது. இவர் நாட்டின் புகழ்பெற்ற முற்போக்கான நீதிபதிகளில் ஒருவர்; ஆந்திர உயர் நீதிமன்றம் குவாஹாட்டி உயர் நீதிமன்றம் மற்றும் உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதி என நீண்டகாலச் சட்ட அனுபவம் கொண்டவர். சமூகப் பொருளாதார அரசியல் ரீதியில், நீதியின் நிலையான மற்றும் துணிச்சல்மிக்க பாதுகாவலராகச் செயல்பட்டவர்; ஏழைகளின் ஆதரவாளர். தனது பல்வேறு தீர்ப்புகளின் வாயிலாக ஏழைகள் மற்றும் அவர்களின் அடிப்படை உரிமைகளின் பாதுகாப்பை உறுதி செய்தவர். அரசமைப்புச் சட்ட நீதிமன்றங்களில் 16 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் பதவி வகித்துள்ளவர்.

இந்திய அரசமைப்புச் சட்டப்படி, குடியரசுத் துணைத் தலைவரை மக்களவை மற்றும் மாநிலங்களவை உறுப்பினர்கள் இணைந்து தேர்வு செய்வார்கள். மக்களவையில் தற்போது 542 உறுப்பினர்கள் உள்ளனர்; ஓர் இடம் காலியாக உள்ளது. அதேபோல மாநிலங்களவையில் 239 உறுப்பினர்கள் உள்ளனர்; அங்கு ஆறு இடங்கள் காலியாக உள்ளன. இந்நிலையில் மக்களவை மற்றும் மாநிலங்களவையில் பா.ச.க. தலைமையிலான தேசிய சனநாயகக் கூட்டணிக்குப் பெரும்பான்மையும் உள்ளது. ஆகவே, இந்தக் கூட்டணி சார்பில் போட்டியிடும் வேட்பாளர் வெற்றி பெறுவார் என்பது ஒருபுறம் உறுதியாகியுள்ளது. ஆயினும், சனநாயகப் பேரவைகளின் செயல்பாடுகளை வைத்துதான் குடியாட்சியின் பெருமையும் சிறுமையும் அமைகின்றன என்பதையும் நாம் மறந்து விடக்கூடாது.

சுதந்திரமாகச் செயல்பட்டு, இந்திய மக்களாட்சியைப் பாதுகாக்க வேண்டிய தன்னாட்சி அமைப்புகள் அனைத்தும் பா.ச.க.வின் துணை அமைப்புகளாக மாற்றப்பட்டு அரசமைப்புச் சட்டமே இன்று பேராபத்தில் சிக்கியுள்ளது. இத்தகைய சூழலில் “இந்தியாவின் அடிப்படைக் கொள்கைகளான மதச்சார்பின்மை, கூட்டாட்சிகள், சமூகநீதி மற்றும் வேற்றுமையில் ஒற்றுமை ஆகியவற்றில் நம்பிக்கை கொண்ட ஒருவர் வேட்பாளராக அறிவிக்கப்பட்டிருப்பதை வரவேற்கிறேன்; அவருக்குத் தி.மு.க. அரசு முழு ஆதரவையும் அளிக்கிறது” என சுதர்சன் ரெட்டியை ஆதரித்துச் செய்தி  வெளியிட்டிருக்கிறார் தமிழ்நாடு முதலமைச்சர் மு.க. ஸ்டாலின்.

“சுதந்திரமாக அரசமைப்புச் சட்டத்தைப் பாதுகாக்கக்கூடிய ஒருவரைத்தான் துணைக் குடியரசுத் தலைவராகத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டுமே தவிர, அவருக்குத் தமிழர் என்ற அடையாளத்தைப் பயன்படுத்துவதால் எந்தப் பயனுமில்லை” என்கிறார் தொல். திருமாவளவன். சுதர்சன் ரெட்டியை ஆதரிப்பதாக முதல்வர் ஸ்டாலின் அறிவித்த உடனேயே தேசிய சனநாயகக் கூட்டணி வேட்பாளரான சி.பி. இராதாகிருஷ்ணனை ஆதரிக்கப்போவதாக ஆந்திர முதல்வரும் தெலுங்கு தேசக் கட்சியின் தலைவருமான சந்திரபாபு நாயுடு அறிவித்துள்ளார். அவ்வாறே, அம்மாநில எதிர்க்கட்சியான ஜெகன்மோகன் ரெட்டியின் ஒய்.எஸ்.ஆர். காங்கிரசும் பா.ச.க. வேட்பாளருக்கு ஆதரவு தெரிவித்துள்ளது.

தேசிய சனநாயகக் கூட்டணியின் வேட்பாளர் தேர்வில் ஆர்.எஸ்.எஸ்., பா.ச.க., மோடி, அமித்ஷாவின் திரைமறைவுத் திட்டங்கள் நன்றாகவே புலப்படுகின்றன. ஆர்.எஸ்.எஸ். இயக்கத்திலிருந்த ஒருவரைத் தேர்ந்தெடுப்பதன் வாயிலாக, அந்த இயக்கத்தைத் திருப்திபடுத்தி இருக்கிறார்கள். தமிழ்நாட்டைச் சார்ந்தவர் என்பதால், அவரைக்காட்டி தமிழ்நாட்டில் வாக்கு வங்கியைப் பெருக்கத் திட்டம் தீட்டியிருக்கிறார்கள்; ஆட்சி மாற்றதிற்கு வழி தேடியிருக்கிறார்கள். பாவம் அவர்! தமிழ்நாடு மீன்களைப் பிடிக்க  பா.ச.க. போட்ட தூண்டிலில் மாட்டப்பட்டுள்ள புழு என்பதை அறிந்திருக்கிறாரோ என்னவோ தெரியவில்லை!

பா.ச.க. பல வேளைகளில் தன் தலைவர்களைத் தேவைக்குப் பயன்படுத்திக்கொண்டு பின் பாராமுகமாய்ப்போன கதைகள் ஏராளம். அத்வானி தொடங்கி அண்மையில் மறைந்த நாகலாந்து மாநிலத்தின் மேனாள் ஆளுநர் இல. கணேசன் வரைக்கும் அது தான். அவ்வாறே, குடியரசுத் துணைத் தலைவர் தேர்தலின் தேசிய சனநாயகக் கூட்டணி வேட்பாளர் சி.பி. இராதாகிருஷ்ணனின் எதிர்காலத்தைப் பொறுத்துதான் பார்க்க வேண்டும்.

இந்தச் சூழலில், தமிழ்நாடு வந்த உள்துறை அமைச்சர் அமித்ஷா, தமிழ்நாட்டு மக்களின் எண்ணங்களில் இடம்பிடிப்பதற்காக தமிழ்நாட்டைப் பெருமைப்படும் வகையில் பேசிச் சென்றிருக்கிறார். புண்ணிய பூமியான தமிழ் மண்ணில் தமிழ்மொழியில் பேச முடியாதது வருத்தம் அளிப்பதாகவும், இந்தத்  தமிழ் மண் வரலாறு, வீரம், பண்பாடு, கலாச்சாரம் நிறைந்தது என்றும், இந்த மண்ணை தான் வணங்குவதாகவும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். ஆனால், அண்மைக் காலங்களில் இவர்கள்தாம் தமிழ்நாட்டின் வளர்ச்சியிலும், பொருளாதார மேம்பாட்டிலும், மொழிக்கொள்கையிலும், சிறுபான்மையினர் நலனிலும், கீழடி ஆய்விலும் பெரும் தடைகளைப்  போட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதை மக்கள் அறிவார்கள்.

தமிழரான ஐயா அப்துல் கலாமைக் குடியரசுத் தலைவராக உயர்த்தியதும் தேசிய சனநாயகக் கூட்டணிதான்; தற்போது அது மீண்டும் இந்த மண்ணைப் பெருமைப்படும் வகையில் சி.பி. இராதாகிருஷ்ணனைக் குடியரசுத் துணைத் தலைவருக்குப் பரிந்துரை செய்ததன் வழியாக, தமிழ் மண்ணின் பெருமையையும் தமிழ்மக்களின் உணர்வுகளையும் உணர்வுப்பூர்வமாக பா.ச.க. மதிப்பதாகவும் அவர் கூறியிருக்கிறார்.

கடந்த தேர்தலில் பா.ச.க. 18% வாக்குகளையும், அ.தி.மு.க 21% வாக்குகளையும் பெற்றுள்ளன; அவை இரண்டும் சேர்ந்தால் தி.மு.க.வை எளிதில் வீழ்த்திவிடலாம் என்ற மாபெரும் திட்டத்தையும் வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். “தேசிய சனநாயகக் கூட்டணி என்பது வெறும் அரசியல் கூட்டணி அல்ல; மாறாக, தமிழ்நாட்டை வளர்ச்சிப் பாதையில் முன்னேற்றம் அடையச் செய்யக்கூடிய கூட்டணி” என்று வர்ணித்திருக்கிறார்.

ஆனால், இறுதியில் அவருடைய பேருரையோ, “வரும் சட்டப்பேரவைத் தேர்தலில் தி.மு.க.வை வேரோடு பிடுங்கி எறிய, ஆட்சி மாற்றத்தை உருவாக்க ஒவ்வொரு வாக்குச்சாவடியிலும் வெற்றிக்கான மாற்றத்தை உருவாக்கவேண்டும்” எனப் பா.ச.க. தொண்டர்களை, வாக்குச் சாவடி நிர்வாகிகளைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறார். மக்கள் மன்றத்தில், அவர்களுடைய மனத்தில் மாற்றத்தை அல்ல; மாறாக, வாக்குச்சாவடியில் மாற்றத்தை எதிர்நோக்கி இருப்பதன் உள்நோக்கத்தை வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.

அண்மைக்காலங்களில் இவர்களின் இத்தகைய செயல்பாடுகளைத்தான் இராகுல் காந்தி தெளிவாகவே வெளிப்படுத்திக் கொண்டு வருகிறார். ‘மாற்றம்’ மக்கள் மனத்தில் வரவேண்டுமே தவிர, மக்கள் வாக்களிக்கும் வாக்குச்சாவடியில் அல்ல! முறைகேடுகள் நடக்காத தேர்தலை இனி நாம் காணக்கூடும் என்ற நம்பிக்கை காலப்போக்கில் பொய்த்துப்போய்விட்டது. அதிகார பலம், பண பலம், அடியாள் பலம் இவை மூன்றும்தான் தேர்தல் வெற்றியைத் தேடித்தரும் என்றால், உண்மையான சனநாயகம் எப்படி உயிர்வாழும்?

அன்புத் தோழமையில்,

அருள்முனைவர் செ. இராஜா @ இராஜசேகரன்

முதன்மை ஆசிரியர்

என் இனிய‘நம் வாழ்வு’ வாசகப் பெருமக்களே!

‘நம் வாழ்வு’ வார இதழை ஞானத் தேன்கூடு என்பேன்! இம்மானுடத்தின் சமூகம்-அரசியல்-ஆன்மிகம் மற்றும் வாழ்வியலின் பல்வேறு தளங்களில் மலர்ந்த மலர்களிலிருந்து எடுத்து வரப்பட்ட ஞானத்தேன், சமூகத்தின் நீதித்தேன், அரசியல் அவலங்களைச் சுட்டிக்காட்டும் அறத்தேன்... என அனைத்தும் ஒன்றுசேர்ந்த ஞானத் தேன்கூட்டை உங்கள் கைகளில் நீங்கள் தாங்கியிருக்கிறீர்கள். இது இறைப்பற்றுக்கான ஞானத்தை ஊட்டுகிறது; அறவழிக்கான மானுட மதிப்பீட்டைக் கூறுகிறது; சமூக நீதிக்கான வழிகளைக் காட்டுகிறது; புதிய சமுதாயம் படைக்க புதுப்பாதை வகுக்கிறது! தொடரும் இந்த அமுதப் பரிமாறுதலில், ஆனந்த உபசரிப்பில், இது தேனாகவே தென்படுகிறது.

பல நூல் படித்துப் பெற்றக் கல்வியை, உயிர் ஆற்றல் கொண்டதாக வைத்திடவே வாசிக்கவும் யோசிக்கவும் அதன்பின் யாசிக்கவும் நம் முன்னோர்கள் வழிகாட்டினர். இன்று அதற்கெல்லாம் நேரமில்லை! பல நூல்களை, கட்டுரைகளை, செய்திகளை, தரவுகளை அறிந்துகொள்வதில் ஆர்வமில்லை என்பதைவிட, நமக்கு நேரமில்லை என்பதுதான் சிலருக்கு எதார்த்தம், பலருக்குச் சாதகமான பதில்.

பல அறநெறி நூல்கள், இலக்கியங்கள், சமயப் புனித நூல்கள், சமூக-அரசியல் கட்டுரைகள் என யாவற்றிலிருந்தும் வடித்தெடுத்து, பிழிந்து சாறாக்கி அமுதமெனக் கொடுக்கின்றபோது அருந்த நாம் மறுப்போமோ?

‘நம் வாழ்வு’ - ‘கூர்முனைப் புரட்சியால் சீர்மிகு உலகமைப்போம்’ என்னும் இலட்சிய வேட்கையோடு அதன் தரம் நாளுக்கு நாள் உயர்ந்து, புதுப்பொலிவு பெறும் இக்காலச் சூழலில், பெரும் எண்ணிக்கையில் வாசகர்கள் கூடுவதும் ஆதரவு அளிப்பதும் பெரும் மகிழ்ச்சியளிக்கிறது! உங்கள் பேராதரவிற்கு மிக்க நன்றி!

50 ஆண்டுகள் வீறுநடைபோடும் ‘நம் வாழ்வு’ என்னும் இவ்விதழ், சமூகத்தொடர்புக் கருவிகள் பற்றி இரண்டாம் வத்திக்கான் பொதுச்சங்கத்தில் எழுந்த சிந்தனை மறுமலர்ச்சியின் கனி என்றால் அது மிகையாகாது. இரண்டாம் வத்திக்கான் பொதுச் சங்கத்தின் அறுபதாம் ஆண்டு நினைவைக் கொண்டாடும் இவ்வேளையில், திருச்சங்கத்தின் வழிகாட்டுதலில் திரு அவை நாளுக்கு நாள் புடமிடப்படுகிறது; வளர்ச்சிநிலை அடைகிறது; காலத்தின் அறிகுறிகளைத் தன்வயப்படுத்தி மாற்றம் காண்கிறது என்ற சிந்தனையின் நீட்சியாக ‘நம் வாழ்வும்’ அடுத்த தலைமுறைக்கு ஏற்ற வகையில் தன்னைத்தானே புதுப்பித்துக் கொண்டே இருக்கிறது.

“வியப்புக்குரிய பல தொழில்நுட்பங்களை மனித ஆற்றலால் கடவுளின் உதவியோடு நாம் கண்டுபிடித்திருக்கிறோம்; அவற்றுள், மனித  உள்ளத்தோடும் மானுட வாழ்வியலோடும் நெருங்கிய தொடர்புள்ள செய்திகளையும் கருத்துகளையும் வழிமுறைகளையும் மிக எளிதாக மக்களிடையே கொண்டு செல்லக்கூடிய புதிய வழிகளைத் தாய்த் திரு அவை ஏற்று தனிப்பட்ட அக்கறையோடு கூர்ந்து கவனித்து வருகிறது” (Inter Mirifica, 1) என்கிறது திருச்சங்க ஏடு. மேலும், “முதலில் பொறுப்புணர்வு மிக்க அச்சு வெளியீடுகள் ஊக்குவிக்கப்பட வேண்டும்; கிறித்தவ உணர்வில் வாசகர்களை வளரச் செய்ய உண்மையான கத்தோலிக்க அச்சுத்துறையை நிறுவி வளர்க்க வேண்டும்; இயற்கை நெறிக்கும் கத்தோலிக்கக் கோட்பாடுகளுக்கும் சட்ட திட்டங்களுக்கும் இயைந்தவாறு பொதுமக்களின் கருத்துகளை உள்வாங்கி, உருவாக்கி, உறுதிப்படுத்தி வளர்ப்பதோடு, திரு அவைச் செய்திகளை வழங்கி அவற்றிற்கு ஏற்ற விளக்கமும் வழங்கப்பட வேண்டும்; கிறித்தவக் கண்ணோட்டத்தோடு அவையனைத்தும் கணிக்கப்பட வேண்டும்...” எனவும் வழிகாட்டுகிறது அதே திருச்சங்க ஏடு (எண். 14).

இக்கருத்துகளை நன்கு உள்வாங்கிய ஆயர் பெருமக்கள் ‘நம் வாழ்வு’ வார இதழின் பிறப்பு நாளில் ஆசி வழங்கியபோது, ‘இது வளர்ந்து நாளடைவில் கத்தோலிக்க இறைச்சமூகத்தின் அன்றாட நாளிதழாக மலர வேண்டும்’ என்றே ஆசி வழங்கியுள்ளனர். 50 ஆண்டுகால நமது கனவு இன்று எண்ணிமத் தொழில்நுட்ப உலகில் ‘மின்னஞ்சல் நாளிதழாக’ நனவாகியிருக்கிறது. இச்சூழலில்,

‘செயற்கை அறிந்தக் கடைத்தும் உலகத்து

இயற்கை அறிந்து செயல்’ (குறள் 637)

எனும் ஐயன் வள்ளுவரின் வாக்கே எம் நினைவுக்கு வருகிறது. அதாவது, நூலறிவு கொண்டு பல செயல்களைச் செய்ய அறிந்த போதிலும், இயற்கையின் வழியறிந்து, உலகத்தின் நடைமுறைகளையும் கணித்து அதனோடு பொருந்திச் செயல்பட வேண்டும் என்கிறார்.

வாழ்வை நெறிப்படுத்துவதற்கும் முறைப்படுத்துவதற்கும் சரிசெய்வதற்கும் தேவைப்படும் அற்புதமான இறை-மறைச் சிந்தனைகளை, சமூக-அரசியல்-வாழ்வியல் தளத்தில் உரசிப்பார்த்து நம்மை வளப்படுத்தும் ‘நம் வாழ்வு’ வார இதழ் உலகம், ஆசியா, இந்தியா, தமிழ்நாடு, மாவட்டங்கள், மறைமாவட்டச் சூழல்கள் என அனைத்துத் தளங்களிலிருந்தும் செய்திகளைச் சுமந்து மின்னஞ்சலாக, சமூக வலைத்தளங்களில் உங்கள் இல்லம் நோக்கி வலம் வந்து கொண்டிருக்கிறது; தொடர்ந்து வரவிருக்கிறது!

செயல்களின் பிறப்பிடம்  நம் ‘எண்ணம்’ என்பார்கள். எண்ணங்களே எல்லாச் செயல்களுக்கும் மூல காரணமாக அமைகின்றன. எண்ணங்கள் உயர்ந்தும் சிறந்தும் அமைகின்றபோது சாதனைகள் பல சாத்தியமாகின்றன. இலக்கை அடைவதற்கு நல்ல எண்ணங்களும் உறுதி கொண்ட செயல்பாடுகளும் வேண்டும் என எண்ணும்போது,

‘எண்ணிய முடிதல் வேண்டும்;

நல்லவை எண்ணல் வேண்டும்;

திண்ணிய நெஞ்சம் வேண்டும்;

தெளிந்த நல்லறிவு வேண்டும்!’

எனும் முண்டாசுக் கவிஞனின் வரிகளே நம் கண் முன் நிழலாடுகின்றன!

இலக்கினை அடைய முயலும்போது பாதைகள் கடினமாய் அமைவது இயல்பே! இலக்கினை அடைய வீறுகொண்டு எழும்போது எதிர்வரும் தடைகள் அனுபவங்களாகவே மாறுகின்றன. “ஒவ்வொரு முறையும் நாம் முயற்சியைத் தொடங்கும்போது, நாம் இலக்கினை எட்டுகிறோம்” என்ற ஆபிரகாம் லிங்கனின் வரிகள்தான் வரலாற்றில் பலருக்குப் பல வேளைகளில் இலக்கை எட்டிப் பிடிக்கும் உந்துசக்தியாக இருந்திருக்கிறது. அத்தகைய எண்ணத்தில் ‘எண்ணித் துணிக கருமம்...’ எனப் பயணிக்கின்றபோது, “நீர் நினைப்பது கைகூடும்; உன் வழிகள் ஒளிமயமாகும்\\\" (யோபு 22:28) என்னும் இறைவாக்கே எம்மை நாளும் தேற்றி வலுவூட்டின.

இத்தகைய வரலாறு படைக்கும் சூழல் ஒருநாள் நிகழ்ச்சி அல்ல; மாறாக, பலநாள் முயற்சி. இத்தகைய எண்ணங்கள் கால ஓட்டத்தில் அசை போடப்பட்டு எம் முன்னவர்களால் பல முயற்சிகளில் வடிவமைக்கப்பட்டு, திட்டங்கள் தீட்டப்பட்டு, சாத்தியக்கூறுகள் அலசி ஆராயப்பட்டு, இன்று பொன்விழா ஆண்டில் அது முடியும் என்று விடியல் கண்டிருக்கிறது.

காலத்தின் அறிகுறிகளை நுட்பமாகக் கணித்து, இந்த மின்னஞ்சல் நாளிதழ் வெளிவர கருத்துப் பரிமாற்றமும் கள ஆய்வும் பல தளங்களில் பல்வேறு சூழல்களில் மேற்கொள்ளப்பட்டதன் அடிப்படையில், பலருடைய எண்ண ஓட்டங்களிலும் ‘இது தேவை’ (லூக் 19:31) என்பதாக அறியப்பட்டு, இம்முயற்சி தற்போது முன்னெடுக்கப்படுகிறது.

இம்முயற்சியில் அடிப்படைச் சாத்தியக்கூறுகளைக் கணிப்பதற்காக மேற்கொள்ளப்பட்ட கள ஆய்வில் உடன் பயணித்த சென்னை-இலயோலா கல்லூரியின் ஊடகத்துறைப் பேராசிரியர் திரு. பெர்னாட் டி சுவாமி அவர்களுக்கும், அவருடைய எண்ணிமத் தொழில்நுட்பக் குழுவினருக்கும் எமது நன்றியைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

அந்நாள் ஆயர் பேரவையின் கனவு நனவாக, இந்நாள் ஆயர் பேரவை நல்கிய பெரும் ஒத்துழைப்பை எண்ணிப்பார்க்கிறேன். ஆயர் பேரவையின் தலைவரும், எம் அச்சு ஊடகப் பணியகத்தின் மேனாள் தலைவருமான மேதகு பேராயர் ஜார்ஜ் அந்தோணிசாமி அவர்களுக்கும், இம்முயற்சியில் தோள்கொடுத்து ஆக்கமும் ஊக்கமும் தந்து உடன் பயணிக்கும் ‘நம் வாழ்வு’ வார இதழின் மேனாள் முதன்மை ஆசிரியரும், இந்நாள் வெளியீட்டுச் சங்கத் தலைவரும், சிவகங்கை மறைமாவட்ட ஆயருமான மேதகு ஆயர் லூர்து ஆனந்தம் அவர்களுக்கும் எமது நன்றியைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

ஆயர் பேரவையின் தனியொரு நிறுவனமாக இம் முயற்சியை ‘நம் வாழ்வு’ முன்னெடுத்தாலும், எல்லாருடைய ஒத்துழைப்புமே இதன் முழு வெற்றிக்கான படியாக அமைய முடியும். அவ்வகையில், தமிழ்நாடு ஆயர் பேரவையின் துணைப் பொதுச்செயலர், தமிழ்நாடு துறவியர் பேரவையின் ஊடகத் தொடர்பாளர், மறைமாவட்ட இதழ்களின் ஆசிரியர்கள்-எழுத்தாளர்கள், மறைமாவட்ட மேய்ப்புப்பணி நிலைய இயக்குநர்கள், மறைமாவட்ட மக்கள் தொடர்பாளர்கள் (PRO), பங்குத்தந்தையர்கள், திருத்தல இதழ்களின் ஆசிரியர்கள்-எழுத்தாளர்கள், துறவற சபைகளின் தலைமைச் செயலர்கள், இவர்களுடன் ஒவ்வொரு மறைமாவட்டத்திலும் பணியாற்றும் எம் ‘நம் வாழ்வு’ பொறுப்பாளர்கள், தன்னார்வப் பணியாளர்கள், ‘நம் வாழ்வு’ எழுத்தாளர் பயிற்சிப் பாசறையில் பங்கு கொண்ட எழுத்தாளர்கள், நல்லுள்ளங்கள் யாவரும் தங்களைச் சார்ந்த பணியிலும் தாங்கள் மேற்கொண்டிருக்கும் பணிப்பொறுப்பு சார்ந்தும் செய்திகளை உடனுக்குடன் எமக்கு அனுப்பிவைத்து, எம்முடன் தொடர்ந்து பயணிக்கின்றபோது வளமான செய்திகளை நலமான தமிழ்ச் சமூகத்திற்குத் தடையின்றி வழங்க முடியும் என்றே நம்புகிறேன்.

இறுதியாக,

நிறை காண்பின் மனம்திறந்து வாழ்த்திடுவீர்!

குறை இருப்பின் மன்னித்துப் பொறுத்தருள்வீர்!

வளம் சேர்க்க சீர்கருத்துகளை வழங்கிடுவீர்!

வானளாவ உயர்ந்திட வாஞ்சையோடு பகிர்ந்திடுவீர்!

பாரெங்கும் பரவிடவே பேராதரவு நல்கிடுவீர்!

பாரச்சுமையைத் தாங்கிடவே பொருளுதவி தந்திடுவீர்!

நாளைய சமூகம் நலம் காண, இன்றைய சமூகத்தில் ‘நம் வாழ்வு’- ஓர் இறைவாக்கினன்! ‘நம் வாழ்வு’- இது நமது இதழ்; நமது குரல்!

அன்புத் தோழமையில்,

அருள்முனைவர் செ. இராஜா @ இராஜசேகரன்

முதன்மை ஆசிரியர்

1950-ஆம் ஆண்டு சனவரி 26-ஆம் நாள் நடைமுறைக்கு வந்த அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தின்படி, இந்தியா ஒரு மக்களாட்சிக் குடியரசு நாடாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. ‘தங்களை ஆள்வதற்குத் தங்கள் பிரதிநிதிகளைத் தாங்களே தேர்வு செய்யும் உரிமையைக் கொண்ட’ இந்த அரசியல் அமைப்பு, இன்று பெரும் கேள்விக்குள்ளாகியிருக்கிறது. உலகின் மிகப்பெரிய மக்களாட்சி நாடு இந்தியா என்றும், இங்கு நடைபெறுவது உலகின் மிகப்பெரிய மக்களாட்சித் தேர்தல் என்றும் பெருமைப்பட்டுக் கொண்டு, ‘மக்களாட்சியின் தாய் - இந்தியா’ என மார்தட்டிக்கொண்ட காலம் இன்று மலையேறிப் போய்விட்டது.

“மக்களாட்சித் தத்துவம் என்பது, எங்கோ கடன் வாங்கப்பட்ட சிந்தனை அல்ல; இது இந்தியாவில் உள்நாட்டில் வளர்ந்த, பல காலமாகக் கொண்டிருக்கும் நடத்தை முறையால் ஆழமாக நிறுவப்பட்டது” என்றும், “அது நீதிநெறிக்கு உட்பட்டது” என்றும் வரையறை தருகிறார் முன்னாள் தலைமைத் தேர்தல் ஆணையர் எஸ்.ஒய். குரேஷி.

தேர்தலில் வாக்களிப்பது மட்டுமின்றி, தங்கள் வாழ்க்கையில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தக்கூடிய பொதுக் கொள்கைகள் குறித்து முடிவெடுக்கும் நடைமுறையில் பங்குகொள்கிறது இந்த மக்களாட்சித் தத்துவம். இது நீதிநெறி, அறவாழ்வு, சமத்துவம், குடிமக்களின் பங்கேற்பு ஆகிய விழுமியங்களில் நங்கூரமிட்டிருக்கிறது. ஆனால், இந்த நங்கூரம் இன்று பெரிதும் அசைவு கண்டிருக்கிறது; பேராபத்து நெருங்கியிருக்கிறது.

நம்மை அடிமைப்படுத்திய அரசுக்கு மாற்றாக, நம்மில் விடுதலை அரசு மலர்ந்த பின்பும் அது எல்லாவிதமான சுரண்டல் போக்குகளையும் அப்படியே பாதுகாத்தால் விடுதலைக் காற்று விழலுக்கிறைத்த நீர்போல் ஆகிவிடும். அங்கே விடுதலையின் உண்மையான உட்கூறுகளைக் காணமுடியாது; அடிமையின் தளை உடைத்த ஆனந்தம் தென்படாது.

‘உனது சுதந்திரத்தால் உனக்கு

ஒரு பயனும் இல்லை என்கிறார்கள்...

எனக்கும் தெரியவில்லை,

எனது சுதந்திரத்தை வைத்துக்கொண்டு

என்ன செய்வதென்று? அது இருக்கிறதென்ற

ஒரு நிம்மதியைத் தவிர!’

என்னும் மனுஷ்யபுத்திரனின் கவிதைகள் இங்கே நினைவுக்கு வருகின்றன!

“நாட்டில் நிலவிய சுரண்டலும் ஊழலும் ஒழிந்தபோதுதான் விடுதலைக் காற்று வீதிகளில் உலா வரக்கூடும். அதுவே விடுதலையின் அடையாளம்” என்றுரைத்தார் நேரு. அரசியல் அமைப்பின் மூலம், பல்வேறு துறைகள் மற்றும் ஆணையங்களைக் கொண்டு எவற்றையெல்லாம் ஒழிக்க வேண்டுமென நேரு ஆசை கொண்டாரோ, அந்த அரசியல் அமைப்புகளை எல்லாம் இன்று அவற்றைப் பாதுகாக்கும் வலிமையான இரும்புக்கவசங்களாக ஒன்றிய அரசு மாற்றிவிட்டது.

மக்களாட்சித் தத்துவம் கொண்ட இந்தியாவில் சமத்துவமும் சகோதரத்துவமும் செழிக்க வேண்டுமென்றால், இங்கு மக்களால் சுதந்திரக் காற்று சுவாசிக்கப்பட வேண்டும். சுதந்திரக் காற்று வீசுவதற்கு மக்களாட்சிக் கோட்டையின் கதவுகள் எப்போதும் திறந்திருக்க வேண்டும்; கதவுகளைத் தாங்கியிருக்கும் நிலைகள் என்றென்றும் உறுதி கொண்டிருக்க வேண்டும். கதவுகள் மூடப்படுவதும் நிலைகள் இற்றுப் போவதும் பேராபத்தின் அவலமான அடையாளங்களே!

அத்தகைய பேராபத்துகள் நிகழா வண்ணம் மேற்கொள்ளப்படும் மராமத்துப் பணிகள்தான், ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை நிகழும் தேர்தல் நடைமுறைகள். மராமத்துப் பணிகளில் ஊழல் நடந்தால் மாளிகை பாழாகும், கோட்டையும் குடிசையாகிப் போகும்!

அரசியல் அமைப்புச் சட்டம் தந்த பிறப்புரிமையில் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கது ‘வாக்குரிமை.’ இன்று ஒன்றிய பா.ச.க. அரசின் ஆட்சிக்காலத்தில் பிறப்புரிமையும் பறிக்கப்படுகிறது; வாக்குரிமையும் திருடப்படுகிறது. சுயநலத்தில், பதவி மோகத்தில் ஊறித்திளைக்கும் தலைவர்களின் திருவிளையாடல்கள் இவை. இன்னும் எத்தனை காலங்கள் நாம் இக்கொடுமைகளைக் காணவிருக்கிறோம் எனத் தெரியவில்லை!

உலகின் மிகப்பெரிய தேர்தல் நடைமுறையின் காப்பாளராக உள்ள இந்தியத் தேர்தல் ஆணையம், இப்போது தவறுகளுக்கு மேல் தவறுகள் எனப் பட்டியல் நீள, அவமானத்தின் உச்சியில் அலங்கோலமாய் அமர்ந்திருக்கிறது. மகாராஷ்டிரா, கர்நாடகா, ஹரியானா போன்ற மாநிலங்களில் ஏராளமான வாக்காளர்கள் போலியாகச் சேர்க்கப்பட்டுள்ளனர் என்றும், ஏராளமான வாக்காளர்கள் நீக்கப்பட்டுள்ளனர் என்றும் காங்கிரஸ் மூத்த தலைவரும், மக்களவை எதிர்க்கட்சித் தலைவருமான இராகுல் காந்தி குற்றம் சாட்டியிருக்கிறார். ஒரிசாவிலும் இந்த அநீதி நிகழ்த்தப்பட்டிருக்கிறது என அங்கே ஆட்சியைப் பறிகொடுத்த பிஜூ ஜனதாதளமும் களத்தில் இறங்கியிருக்கிறது. செத்துப் போனதாகக் கூறி நீக்கப்பட்ட பல்லாயிரம் வாக்காளர்களில் இருவரை உச்ச நீதிமன்றத்தில் நிறுத்தி தேர்தல் ஆணையத்தின் முகத்திரையைக் கிழித்தெறிந்தார் சமூக ஆர்வலர் யோகேந்திர யாதவ். தனித்து  அறநெறி வழிநின்று, உண்மையின் பக்கம் நிலைப்பாடு கொண்டு, நீதி வழியில் செயல்பட வேண்டிய தேர்தல் ஆணையம், ஆளும் ஒன்றிய பா.ச.க. அரசுடன் கூட்டுச் சேர்ந்து, பல்வேறு முறைகேடுகளில் ஈடுபட்டு வருவது நாட்டிற்குப் பெரும் அவமானம்.

‘SIR’ (Special Intensive Revision of Electoral Rolls) எனப்படும் வாக்காளர் பட்டியல்களின் ‘சிறப்புத் தீவிரத் திருத்த நடவடிக்கை’ என்ற பெயரில் 65 இலட்சம் வாக்காளர்கள் நீக்கப்பட்டுள்ளனர். பீகாரில் இன்னும் சில மாதங்களில் தேர்தல் நடக்கவிருக்கும் சூழலில், அங்குத் தேர்தல் ஆணையம் திடீரென மேற்கொண்ட இந்த நடவடிக்கை பெரும் சந்தேகத்தை எழுப்பி இருக்கிறது; அது இன்று சர்ச்சையாக வெடித்திருக்கிறது. தேர்தல் ஆணையத்தின் இத்தகைய நடவடிக்கையால் தேர்தல் ஆணையத்தின்மீது நம்பிக்கைத்தன்மை குறைந்த சூழலில், எதிர்க்கட்சிகள் எழுப்பும் விமர்சனங்களுக்கும் கேள்விகளுக்கும் ஆளும் ஒன்றிய பா.ச.க. அரசு மௌனம் சாதிக்கிறது.  எதிர்க்கட்சிகள் எழுப்பும் கேள்விகளுக்கு விளக்கம் அளிப்பதற்குப் பதிலாக ஒன்றிய அரசு பொய்யையும் புரட்டையும் பரப்பிக்கொண்டிருக்கிறது.

தேர்தல் ஆணையத்தின் உதவியுடன் பா.ச.க. அரசு கடந்த தேர்தல்களில் நாடெங்கும் வாக்குத் திருட்டில் ஈடுபட்டிருப்பதாக இராகுல் காந்தி குற்றம் சாற்றியிருப்பது, இன்று நாடெங்கும் பேசு பொருளாகியிருக்கிறது. ஒரு நபர் பல இடங்களில் வாக்காளராகப் பதிவு செய்யப்பட்டிருப்பதையும், ஒரே ஒரு படுக்கையறையைக் கொண்ட வீட்டில், 80 வாக்காளர்கள் வாழ்வதாக வாக்காளர் பட்டியல் இருப்பதாகவும் குறிப்பிடும் இராகுல் காந்தி, மூன்று வகையான ‘முகவரி மோசடிகள்’ நடந்திருப்பதாகவும் சுட்டிக்காட்டுகிறார். ஒன்று, இல்லாத முகவரியில் இருப்போர் என்றும்; அதாவது, அப்படிப்பட்ட முகவரியே இருக்காது என்றும்; இரண்டாவதாக, வீட்டு எண் 0, தெரு எண் 0 எனக் குறிப்பு ஏதுமற்ற முகவரிகளும், மூன்றாவதாக, உறுதிப்படுத்த முடியாத முகவரிகளும் கொண்ட வாக்காளர்கள் எண்ணிக்கை மட்டுமே 40 ஆயிரத்திற்கு மேல் இருக்கக்கூடும் என்கிறார். மேலும், எண்ம வாக்காளர் பட்டியலை வெளியிடத் தேர்தல் ஆணையம் மறுப்பது ஏன்? வீடியோ ஆதாரங்களை அழிப்பது ஏன்? வாக்காளர் பட்டியலில் மிகப்பெரிய மோசடியைத் தேர்தல் ஆணையம் செய்வது ஏன்? பா.ச.க.-வின் கட்சிப் பிரதிநிதிபோல தேர்தல் ஆணையம் செயல்படுவது ஏன்? கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்குப் பதில் கொடுப்பதற்குப் பதிலாக, எதிர்க்கட்சிகளைத் தேர்தல் ஆணையம் மிரட்டுவது ஏன்? என அவர் எழுப்பும் பல கேள்விகள் நமது குரலாகவும் ஒலிக்கின்றன.

இது இந்திய மக்களாட்சித் தத்துவத்திற்கு எழும்பி இருக்கும் மிகவும் அவலமான நேரடி அச்சுறுத்தலாகும். ஆகவேதான், கடுமையான எதிர்வினைகள் தற்போது ஆங்காங்கே எழும்புகின்றன. “ஒன்றிய பா.ச.க. அரசு, இந்திய மக்களாட்சியைப் பட்டப்பகலில் கொள்ளையடிக்கிறது; இனியும் நாம் வேடிக்கை பார்க்க முடியாது. வாக்குத் திருட்டு என்பது இந்திய மக்களாட்சித் தத்துவத்தின் மீது தொடுக்கப்பட்ட போர்; இதைக் காப்பாற்ற வேண்டியது நமது கடமை” என்று அழைப்பு விடுக்கிறார் தமிழ்நாடு முதலமைச்சர்.

ஆயினும், “பீகார் மாநில வாக்காளர் பட்டியலிலிருந்து நீக்கப்பட்ட 65 இலட்சம் நபர்களின் பெயர்களைத் தனியாக வெளியிட அவசியமில்லை; இதை வலியுறுத்தும் வகையில் எந்தச் சட்ட விதியும் கிடையாது” என்று உச்ச நீதிமன்றத்தில் தேர்தல் ஆணையம் தெரிவித்திருக்கிறது. இக்குளறுபடிகளுக்குத் தெளிவான பதில் தரும் வகையில், தகுந்த ஆவணத்தைக் கொடுப்பதற்குப் பதிலாக, தனது ஆணவத்தைக் காட்டுகிறது தேர்தல் ஆணையம்.

ஆகவே, “வாக்காளர் சிறப்புத் தீவிரத் திருத்த நடவடிக்கை என்ற பெயரில் 5 கோடி வாக்காளர்களை நீக்கினால், நீதிமன்றம் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்காது” எனத் தேர்தல் ஆணையத்திற்கு உச்ச நீதிமன்றமும் எச்சரிக்கை விடுத்திருக்கிறது.

இத்தகைய சூழலில், ‘அச்சமின்மை’ என்பது இப்போது போதிக்கப்பட வேண்டிய ஒரே மதம். அச்சம்தான் எல்லா அழிவுகளுக்கும் காரணம்” என்னும் விவேகானந்தரின் கூற்று இங்கு நினைவு கூரத்தக்கது. ஆகவே, எதிர்க்கட்சிகள் ஓரணியில் திரள்வது அவசியமாகிறது. தனிமனித விருப்பு வெறுப்புகளைக் கடந்து, விமர்சனங்களைத் துறந்து, நாட்டு நலனுக்கான முன்னெடுப்புகளில் துணிவுடன் ஒன்றிணைய வேண்டும்.

பார்வையில் தெளிவு வேண்டும்; அரசியலில் தூய்மை வேண்டும். வாருங்கள்; துணிவோடு கரம் கோர்ப்போம்; ஒன்றாக அணிதிரள்வோம்!

அன்புத் தோழமையில்,

அருள்முனைவர் செ. இராஜா @ இராஜசேகரன்

முதன்மை ஆசிரியர்

மானுட வாழ்வு முரண்களின் முற்றம். இன்பம்-துன்பம், வளமை-வறுமை, உயர்வு-தாழ்வு, வெற்றி-தோல்வி, ஆனந்தம்-அழுகை, உண்மை-பொய்மை, நீதி-அநீதி... என எண்ணற்ற எதிர்நிலைப் படிகளைக் கொண்டது. அவ்வரிசையில் ‘பெருமையும்-சிறுமையும்’ இன்று இணைந்து பயணிக்கிறது. ‘இன்று நீ; நாளை நான்!’ என எல்லாருமே இந்தப் படிநிலைகளை அன்றாடம் கடந்து வருகிறோம்.

‘போலிகளைக் கண்டு ஏமாறாதீர்கள்!’ என்கிறது கல்யாணி கவரிங். கவரிங் என்பது உண்மையானதா? போலியானதா? போலிக்கு நாம் தரும் வரையறைதான் என்ன? உண்மையும் போலியும் கலந்த கூட்டுக் கலவையில்தான் மனித வாழ்வு நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. பொய்மையே அதிக அளவு புழக்கத்தில் வருகிறது; உண்மை எங்கோ ஓரம் கட்டப்பட்டு விட்டது. “உண்மையான உலகுடன் மனிதன் கொண்ட உறவு, அழகியல் நிலைப்பட்ட சமூக உறவு” என்கிறார் ஏங்கெல்ஸ். சமூகத்தில் உண்மையும்-பொய்மையும் கலந்திருப்பது போல, ‘மனிதன் பாதி - மிருகம் பாதி’ என மனித குணத்திற்கு வரையறை தந்திருப்பதுபோல, சமூகம், நாடு என்ற கட்டமைப்பிலும் ‘பெருமையும் சிறுமையும்’ இணைந்தே பயணிக்கிறது.

ஒன்றிய பாசிச பா.ச.க. அரசின் அரசியல்-கொள்கை நிலைப்பாடுகளில், செயல்பாடுகளில் ஆயிரம் எதிர்க்கணைகள் மக்களவையிலும் மாநிலங்களவையிலும் தொடுக்கப்பட்டாலும், நாம் மார்தட்டிக்கொண்டு பெருமை பேசக்கூடிய செய்திகளும் உலக அரங்கில் அவ்வப்போது வந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன.

உலகப் பல்கலைக்கழகத் தரவரிசையில் இந்தியா இரண்டாம் இடத்தில் இருப்பதும், உறுப்பு மாற்று அறுவை சிகிச்சையில் உலக அளவில் இந்தியா மூன்றாவது இடத்தில் இருப்பதும், அத்தகைய உறுப்பு மாற்றுச் சிகிச்சைகளைத் திறம்பட மேற்கொண்டதில் இந்திய நாட்டிலேயே முதன்மையான மாநிலமாக தமிழ்நாடு திகழ்வதும், தொடர்ந்து பல வெற்றிகளை நிலைநாட்டிவரும் இந்திய விண்வெளி ஆய்வு மையம் அண்மையில் புவியின் மேற்பரப்பு மாற்றங்களைக் கண்காணிப்பதற்காகவும், பருவநிலை மாற்றங்கள் உள்ளிட்டவை குறித்து ஆய்வு மேற்கொள்ளவும் இஸ்ரோ மற்றும் நாசா நிறுவனங்களுடன் கூட்டு முயற்சியில் வடிவமைக்கப்பட்ட ‘நிசார்’ செயற்கைக்கோளை ‘ஜி.எஸ்.எல்.வி - எஃப் 16’ இராக்கெட் மூலம் வெற்றிகரமாக விண்ணில் நிலைநிறுத்தியதும் பெருமைக்குரியவையே!

உலக அளவில் கல்வியின் தரத்தை அளவிடும் ‘டைம்ஸ்’ உயர்கல்வி அமைப்பின் தரவரிசை, அமெரிக்காவுக்கு அடுத்தபடியாக உலகின் இரண்டாவது சிறந்த கல்வி நிறுவனங்களைக் கொண்ட நாடாக இந்தியா உருவெடுத்துள்ளதாக அடையாளப்படுத்துகிறது. 2019-இல் 49 இந்தியப் பல்கலைக்கழகங்கள் மட்டுமே தரவரிசையில் இடம்பெற்றிருந்த சூழலில், இன்று 2025-ஆம் ஆண்டுக்கான தரவரிசையில் இந்தியப் பல்கலைக்கழகங்கள் மும்மடங்கு அதிகரித்து, 128 பல்கலைக்கழகங்களாக உயர்ந்திருப்பது பெருமைக்குரியதே!

உயர்தரமான கட்டமைப்புகள் மட்டுமல்லாமல், அர்ப்பணிப்பு, நிலையான வளர்ச்சி, இலக்குகளில் கூர்மை, கற்பித்தலில் தெளிவு, ஆராய்ச்சி மற்றும் சமுதாயத் திட்டங்களில் முன்னெடுப்பு, வளங்களின் மேலாண்மை என ஐ.நா. சபையின் 17 நிலையான வளர்ச்சி இலக்குகளின் அடிப்படையில் இந்தியப் பல்கலைக்கழகங்கள் தரம் உயர்ந்திருக்கின்றன என்னும் செய்தி பெருமைப்படக்கூடிய ஒன்றாகும்.

அவ்வாறே, முன்னெப்போதும் இல்லாத வகையில் 2024-இல் மட்டும் இந்தியாவில் 18,900-ற்கும் மேலாக உறுப்பு மாற்று அறுவை சிகிச்சை மேற்கொள்ளப்பட்டிருப்பதும். ஓராண்டில் நாட்டில் இவ்வளவு உறுப்பு மாற்று அறுவை சிகிச்சைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டது இதுவே முதல்முறை என்பதும், உலக அரங்கில் உறுப்பு மாற்றுச் சிகிச்சைகளில் அமெரிக்கா, சீனாவுக்கு அடுத்து மூன்றாம் இடத்தில் இந்தியா இன்று உயர்ந்து நிற்கிறது என்பதும் சிறப்புக்குரியதே!

அதேபோல, குருதிக்கொடை, உறுப்புதானம், உறுப்பு மாற்று அறுவை சிகிச்சை என்னும் தளங்களில் மக்கள் விழிப்புணர்வு பெற்றிருப்பதிலும் இத்துறைகளில் பல முன்னெடுப்புகள் மேற்கொள்ளப்படுவதிலும் தமிழ்நாடு, இந்தியாவில் முதன்மையான மாநிலமாக ஒளிர்வது பெருமையளிக்கிறது. “இது தமிழ்நாட்டின் மகுடத்தில் மற்றுமொரு வைரக் கல்லாக அமைந்திருக்கிறது” என மக்கள் நல்வாழ்வுத்துறை அமைச்சர் மா. சுப்பிரமணியன் அறிவித்திருப்பதும் மகிழ்ச்சியளிக்கிறது. உறுப்புதானம் செய்பவர்களின் உடலுக்குத் தமிழ்நாட்டில் அரசு சார்பில் மரியாதை செலுத்தப்படும் எனக் கடந்த 2023, செப்டம்பர் 23-ஆம் தேதி தமிழ்நாடு முதல்வர் அறிவித்தது கொடையாளர்களை மிகவும் ஊக்குவிப்பதாக அமைந்திருக்கிறது.

உயர்கல்வி, பல்கலைக்கழகக் கட்டமைப்பு, விண்வெளி ஆய்வு, உறுப்புக்கொடை, உறுப்பு மாற்று அறுவை சிகிச்சை என முக்கியத் துறைகளில் இந்தியா பெரும் உச்சம் தொட்டிருப்பது பெருமைக் குரியதாகவும் மகிழ்ச்சிக்குரிய தருணமாகவும் அமையும் சூழலில் இந்திய, தமிழ்நாட்டு சமூக-அரசியல் சூழலில் அன்றாடம் நிகழும் காட்சிகள் இந்நாட்டின் அவலங்களை எடுத்துச்சொல்லும் சிறுமைகளாகிப் போயின.

நாடெங்கும் ஆங்காங்கே நிகழும் வன்முறை நிகழ்வுகள், பிரிவினைவாதச் செயல்பாடுகள், உண்மையை மறைக்கும் ஊடகங்கள், பாலியல் வன்கொடுமைகள், சிறுபான்மையினர் மீதான தாக்குதல்கள், போலியான குற்றப்பதிவுகள், நீக்கப்படும் வாக்காளர் உரிமம், நீதித்துறையில் ஊழல், கண்மூடி இருக்கும் நீதிமன்றங்கள்,  காவல் நிலைய மரணங்கள், ஆணவக் கொலைகள், பொருளாதார வீழ்ச்சி, கோவில், திருவிழாக்கள், கிணறு, மயானச் சாலைகள் உள்ளிட்ட பொது இடங்களில் சமூக நீதியற்ற தன்மை... என நாடெங்கும் நிகழும் குற்றங்களால் இன்று சமூகம் எதை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கிறது? என்ற கேள்வி ஐயத்தோடே எழுகிறது.

தேசியக் குற்ற ஆவணக் காப்பகத்தின் தரவுகளின்படி 2021-இல் ஆணவக் கொலை உள்ளிட்ட குற்றங்களின் எண்ணிக்கை 33-ஆக இருந்த நிலையில், அது 2025-இல் 2051-ஆக அதிகரித்திருக்கிறது என்பது அதிர்ச்சியளிக்கிறது. மனித வளத்துக்கு அடிப்படையாக இருக்கும் இளைஞர்கள் ஒருபக்கம் சாதிவெறியால் கொல்லப்படுவதும், மறுபக்கம் அத்தகைய குற்றத்திற்காகச் சிறையில் காலம் கழிப்பதும் வருந்தத்தக்கதே!

அண்மையில் வெளிவந்திருக்கும் 147 நாடுகள் அடங்கிய உலகின் பாதுகாப்பான நாடுகள் பற்றிய தரவரிசையில் இந்தியா 66-வது இடத்தில் உள்ளது. ஒரு நாட்டின் பாதுகாப்பு என்பது, அந்நாட்டில் நிலவும் சுமூகமான சமூகச் சூழல், அரசியல் நிலைப்பாடு, வளம், வேலைவாய்ப்பு, சுகாதாரம், உள்நாட்டு மற்றும் வெளிநாட்டுப் பயங்கரவாதத்தால் பாதிக்கப்படாமல் அண்டை நாடுகளுடன் சுமூக உறவு... எனப் பல்வேறு அடிப்படை வரையறையை உள்ளடக்கியது. இந்தியா இத்தகைய தளங்களில் பலவீனம் கண்டு, பாதுகாப்பான நாடுகள் பட்டியலில் அது பின்னோக்கிச் சென்று கொண்டிருப்பது பெரிதும் கவலையளிக்கிறது. குறிப்பாக, பாலியல் குற்றங்கள் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன. 2023-ஆம் ஆண்டுடன் ஒப்பிடுகையில், 2024-இல் 52.3 விழுக்காடு பாலியல் குற்றங்கள் அதிகரித்திருக்கின்றன என்பது பெரும் அதிர்ச்சியளிக்கிறது.

‘காகிதப் பூக்களுக்குக் கற்பழிப்பு பயமில்லை;

பிளாஸ்டிக் மலர்களுக்குப் பிரசவ வலியில்லை;

அசல்களுக்கு மட்டுமே ஆபத்து அதிகம்!’

எனும் பேராசிரியர் அப்துல் காதரின் கவிதை வரிகள் இங்கு நினைவுக்கு வருகின்றன. பாலியல் வன்முறை குறித்த விழிப்புணர்வு பள்ளிக் குழந்தைகளுக்கு வழங்கப்பட்டாலும், பாலியல் குற்றம் புரிவோருக்கு அறநெறி சார்ந்த வாழ்க்கை முறையை இன்று நினைவூட்ட வேண்டியிருக்கிறது.

குஜராத்தில் கடந்த மூன்று ஆண்டுகளில் நிகழ்ந்த 6,500 பாலியல் வன்கொடுமை நிகழ்வுகளால் ஒரு நாளைக்குக் குறைந்தபட்சம் 5 வன்கொடுமை நிகழ்வுகள் என அறியப்படுகிறது. இத்தகைய சூழலில் அங்கு “பாலியல் வன்கொடுமையைத் தவிர்க்க வீட்டிலேயே இருங்கள்” என குஜராத்தில்  போக்குவரத்துப் போலீசார் ஒட்டிய சுவரொட்டிகளில் இடம்பெற்றிருப்பதை என்னவென்று சொல்வது?

ஒவ்வொரு குழந்தையின் வளமான எதிர்காலத்தைக் கட்டமைக்க வேண்டிய நாடும் அரசும் சமூகமும் தனது அடிப்படைக் கடமைகளிலிருந்து விலகாமல் இருக்கவேண்டும் என்பதையே நாம் வலியுறுத்த விரும்புகிறோம்.

சமத்துவக் குடியுரிமையை வலியுறுத்தும் இறையாண்மையையும் சகோதரத்துவத்தையும் குழி தோண்டிப் புதைத்துவிட்டு, மக்களாட்சி மற்றும் குடியரசு நாடு எனும் சிறப்பு கொண்ட இந்தியாவை மதவாத நாடாக மாற்ற பா.ச.க. மேற்கொள்ளும் சூழ்ச்சி ஒருபுறமும்; மறுபுறம், பா.ச.க.-வின் தேர்தல் பிரிவுபோல தேர்தல் ஆணையமும் மற்ற அரசு இயந்திரங்களும் செயல்படுவதும் இந்திய நாட்டின் எதிர்காலத்தைப் பெரும் கேள்விக்குள்ளாக்குகின்றன.

இந்தியாவின் பெருமை பேச ஆயிரம் சாதனைகள் நிகழ்ந்தாலும், அன்றாடம் நிகழும் அவல நிலைகளால் இந்தியா இன்றைய ஆட்சியாளர்களால் சிறுமையடைந்தே நிற்கிறது! புதிய இந்தியாவைக் காண வேண்டிய காலம் நெருங்கி வருகிறது. மதவாதக் கட்சிகளும் சாதியச் சங்கங்களும் வேரறுக்கப்பட்டு சமத்துவ, சகோதரத்துவ, சமநீதி கொண்ட புதிய இந்தியா உருவாக ஒன்றிணைவோம், வென்றிடுவோம்!

அன்புத் தோழமையில்,

அருள்முனைவர் செ. இராஜா @ இராஜசேகரன்

முதன்மை ஆசிரியர்